راه های جلوگیری از زخم پای دیابتی
بررسی ها نشان می دهد که تا سال ۲۰۳۰ میلادی شیوع دیابت تا ۵۴ درصد افزایش می یابد که به طور متوسط حدود ۲۰ الی ۲۵ درصد از این افراد در طول ابتلا، به زخم پای دیابتی دچار می شوند. این آماری نگران کننده است. به همین علت باید در جهت پیشگیری از ابتلا به این بیماری تلاش کرد. همچنین پیشگیری از ابتلا به زخم های دیابتی به ویژه زخم پا امری حیاتی است. چرا که در هر ۲۰ ثانیه یک عضو به دلیل عوارض ناشی از این زخم ها قطع می شود. به همین دلیل می توان با ایجاد عادت های ساده و تشکیل سبک زندگی سالم، از بروز این بیماری جلوگیری نمود. بین ۱۵ تا ۲۵ درصد از موارد ابتلا به زخم پا به قطع عضو منتهی می شوند. می توان نتیجه گیری کرد که این زخم قابل بهبود و جلوگیری از گسترش است. در این محتوا قصد داریم به آشنایی با زخم پای دیابتی و همچنین دلایل ایجاد آن و پیشگیری از آن بپردازیم.


زخم پای دیابتی چیست؟
زخم پای دیابتی نوعی زخم باز است که معمولا در قسمت پایین پا ایجاد می شود. این زخم ها بیشتر در نواحی تحمل کننده وزن مانند کف پا، پاشنه پا، نوک انگشتان و سایر نواحی برجسته دیده می شوند. هر فردی که مبتلا به دیابت باشد، ممکن است به زخم پا دچار گردد. از آن جا که این افراد دچار نوروپاتی حسی در اندام پا می شوند، متوجه آسیب وارده نمی گردند. نوروپاتی در واقع نتیجه ی آسیب سیستم عصبی از سطح بالای گلوکز خون است.
زخم های دیابتی ممکن است در هر سنی ایجاد شوند. اما سنین بالای ۴۵ سال بیشتر در معرض خطر ابتلا به این زخم ها هستند. مردان مسن بیشتر از سایر اقشار جامعه ی دیابتی ها در معرض ابتلا به زخم های دیابتی و البته زخم پا هستند. همچنین افرادی که از انسولین استفاده می کنند نیز در معرض خطر ابتلا هستند. داشتن اضافه وزن، مصرف الکل و مصرف تنباکو نیز از دیگر عوامل موثر در ایجاد زخم پای دیابتی هستند. همچنین بیماران عروقی در هنگام ابتلا به این زخم ها آسیب پذیری بیشتری دارند. چرا که توانایی بدن برای بهبود زخم ها کاهش پیدا می کند. این امر ممکن است خطر ابتلا به عفونت را در این بیماران افزایش دهد و روند بهبودی را به تاخیر اندازد.

زخم پای دیابتی

زخم پای دیابتی چگونه و به چه دلیل ایجاد می شود؟
از آن جا که بیمار مبتلا به زخم پای دیابتی دچار نوروپاتی است، آسیب های وارده را مشاهده نمی کند. نوروپاتی در واقع نتیجه ی آسیب به اعصاب و سیستم عصبی است که در طی آن فرد ممکن است دچار ضعف در عضلات و بی حسی یا درد در آن ها گردد. همان طور که گفته شد نوروپاتی به دلیل افزایش سطح گلوکز خون در طول زمان ایجاد می شود. این اختلال معمولا در دست ها و پا ها به وجود می آید. زخم پای دیابتی ممکن است بر اثر بی حسی ناشی از نوروپاتی، گردش خون ضعیف، تحریک های ناشی از فشار و اصطکاک، ضربه و یا مدت زمان طولانی ابتلا به دیابت ایجاد گردد. در طی ابتلا به این زخم ممکن است فرد از مشکل آگاه نباشد و از وجود زخم ایجاد شده بی اطلاع باشد.

زخم پای دیابتی

روش های جلوگیری از ایجاد این زخم
بدن شخص دارای دیابت باید مرتب چک شود. سعی کنید روزانه دست ها، پا ها، بین انگشت ها، کمر، پهلو و نشیمن گاه شخص بیمار را بررسی کنید. به این ترتیب از وجود هر گونه مشکلی اعم از سوزش، پارگی پوست، پینه، تاول، ورم یا زخم مطلع می شوید. روزانه پا ها و دست ها را با آب گرم و صابون بشویید. پس از شستشو، پا ها و همچنین میان انگشتان را با حوله ی تمیز خشک نمایید. همچنین برای حفظ رطوبت پا، از مرطوب کننده استفاده کنید. بیمار باید از پوشیدن کفش های نامناسب خودداری کند. سعی کنید در انتخاب کفش های مناسب که تنفس پذیر باشند، دقت کنید. کفش های پاشنه دار، نوک تیز و صندل های جلو باز گزینه های مناسبی برای افراد در معرض خطر زخم پای دیابتی نیستند. از پوشیدن کفش بدون جوراب خودداری کنید. همچنین با پای برهنه راه نروید. به علاوه داشتن یک رژیم غذایی متعادل، سرشار از پروتئین، فیبر، چربی های کم اشباع برای بیماران دیابتی بسیار مفید است.

https://nilsar.com/i-20064/%D8%B1%D8%A7%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D9%84%D9%88%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B2%D8%AE%D9%85-%D9%BE%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D8%A8%D8%AA%DB%8C